Selçuk İplik’te çıkan yangında Gaziantep’in ünlü işadamı Tuncay Kara feci şekilde yanarak hayatını kaybetmişti. Olayın vuku olduğu tarihlerde Aykut Tuzcu, Agatha Christie’ye özenerek iğrenç bir yazı kaleme aldı. Güya yangını Rahmetli Tuncay Kara mahsustan çıkarmış, yangın mahalline girerek diğer taraftan kaçtığını ve ortağı dediği Asım Güzelbey’in yanına Estonya’ya gittiğini zırvalamıştı. Kara ailesi derin bir üzüntü içindeyken bir aymazın iftiralarına maruz kalmışlardı… Günlerce Tuncay Kara’ya ait bir delile ulaşılmadı. Son çare olarak Gaziantep’e özel köpekler getirildi. O köpeklerin sayesinde Tuncay Kara’dan geriye bir avuç kemik parçası bulundu. Aykut Tuzcu o insanlıktan nasibini almamış yazıyı kaleme aldığında Tuncay Kara’yı alevler çoktan yutmuştu. Ondan geriye bir parça kemik ve dişlerini kalmıştı.  Aykut Tuzcu kusmuğuyla, Tuncay Kara’ya son dini görevini yapılmasına engel olmuştu. Ailenin tek tesellisi artık bir mezar taşının olacaktı. Cesetten geriye kalan parçanın olduğu tabutun önünde cenaze namazı ve helallik istenmek için duruldu. Lakin Aykut Tuzcu dalgalığı yüzünden bu son görev tam manasıyla ifa edilemedi. Savcılık, polis marifetiyle DNA örneği almak için Tuncay Kara’dan geriye kalan o parça tabuttan çıkarıldı. Ailesi ve tüm cemaat, boş bir tabutun arkasında Tuncay Kara’nın cenaze namazını kılmak zorunda kaldı. Boş bir tabut önünde helallikler verildi. İşte o günlerde, Aykut Tuzcu’ya her insanın ve her Müslüman’ın vereceği tepkiyi verdim. “Aykut Tuzcu dangalağı” diye bir yazı kaleme aldı. O yazının üzerinden aylar geçtikten sonra Aykut Tuzcu, o insan içine çıkmaması gereken yaratık beni dava etmiş. Neymiş, hakaret etmişim! Neymiş, manevi şahsiyetine halel getirmişim. Sen, ne aymazmışsın be Tuzcu! Sen, o iğrenç yazıdan sonra halen daha insan içine çıkabilecek yüzü nerede buluyorsun? Varmış ki tüm pişkinliğin ve aymazlığınla benden davacı olmuşsun. Olursun tabi… Ol tabii! Öğrendim ki Kara Ailesi seni Allah’a havale etmiş, davacı olmamış. E, Savcılıkta o iğrenç yazından dolayı işlem yapmayınca sana da bana dava açmak kalmış. Aç aç!!! Pek tabi hakkın. Ama bil ki, hiç pişman değilim. Bugün olsa o yazıyı yine yazarım. Az bile yazmışım. On binlerce insanın hislerine tercüman oldum. İnan, sana hiç kızmıyorum. Kızgınlığım Kara Ailesi’ne… Öfkem, Cumhuriyet Savcıları’nın senin o iğrenç ve iftira dolu yazına hiçbir işlem yapmamaları. Buradan Basın Savcısına sesleniyorum; Sizi ve polisleri günlerce deli saçması iddialar peşinde koşturan Aykut Tuzcu için neden hiçbir işlem yapmadınız? Yapmadıysanız bugün yapın artık! Aymazlığı yanına asla kar kalmamalı. Tuzcu’m, tuz koktu be… Şunu unutma … Gazeteci gerçekleri yazar…. Orasından burasında bir şeyler uydurmaz. Gazeteci önce insandır… Sen nesin?  İnan artık senin için lügatimde uygun bir sıfat kalmadı.