Çanakkale gezisi, tarihte önemli bir sayfa kaplayan bir olayı anlamak için gerçekleştirilmeye devam edilmesi gereken bir etkinliktir. Hatta bu gezilerin tek taraflı kalmaması, Türkiye’den öğrencilerin de Kıbrıs’a gelerek buradaki mücadeleyi ve kendi atalarının, dedelerinin Kıbrıslı Türklerle birlikte fedakârlıklarını görmeleri gerektiğini düşünüyorum.
Türkiye Cumhuriyeti Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın geçen yıl Kıbrıslı Türk öğrenciler için düzenlediği Çanakkale gezisinden sonra yaşananları sanırım hepimiz hatırlıyoruz.
Öğrencilerimizin haremlik-selamlık bir uygulamaya maruz kaldığından dini telkinler yapıldığına ve kız çocukların başının örtüldüğüne dek bir dizi iddianın ve sert tartışmanın içinde bulduk kendimizi…
Özellikle öğretmen sendikaları ve solda duran siyasi partiler çok da sağlıklı olmayan bir tartışma yürüttüler.
Sağlıklı değildi çünkü iddiaların kanıtlanmaya, çocukların dinlenilmeye, tarafların tamamının konuşmaya ihtiyacı varken ortalık bir anda yangın yerine çevrilmeye çalışıldı.
Dünkü yazımda bahsettiğim üzere, Kıbrıslı Türk atalarımızın, dedelerimizin Türkiye’deki kardeşleriyle aynı cephede vuruşup yan yana gömüldüğü bir tarihsel destanı yerinde görmek ve öğrenmek için yapılan bir gezide okunan bir duanın Çanakkale gezisini umre ziyaretiymiş gibi göstermenin aracı olarak kullanmak en hafif tabirle provokasyondu diyebiliriz.
Tüm gezi boyunca dini eğitim verilmiş, çocuklara rızaları hilafına baskıyla, zorla birtakım dini telkinler dikte edilmiş ve gezinin amacı da buymuş gibi bir resim, bu ülkede çıkartılması en kolay şey olan spekülasyonave provokasyona güzel bir örnek olmuştu.
Ne çeşitli gazetelere Çanakkale gezisiyle ilgili iddiaları yalanlayan ve geziye dair olumlu görüş bildiren öğrencilerin ifadeleri dikkate alındı, ne de gezideki bazı öğretmenlerin bu minvaldeki açıklamaları…
Bir bardak suda fırtına koparmaya çalışılmıştı.
*
Çanakkale gezisi, tarihte önemli bir sayfa kaplayan bir olayı anlamak için gerçekleştirilmeye devam edilmesi gereken bir etkinliktir.
Hatta bu gezilerin tek taraflı kalmaması, Türkiye’den öğrencilerin de Kıbrıs’a gelerek buradaki mücadeleyi ve kendi atalarının, dedelerinin Kıbrıslı Türklerle birlikte fedakârlıklarını görmeleri gerektiğini düşünüyorum.Her iki ülke öğrencilerinin karşılıklı bu tür tarihi ve kültürel gezileri uzun yıllar önce başlamış olsaydı, bugün yaşanan birçok tartışmanın da hayat bulmayacağı kanısındayım.
Her iki ülkenin çocukları, her iki ülkenin nasıl bir kader birliği içerisinde aynı topraklarda yattıklarını görmeli, bilmeli, anlamalı ve kavramalıdır.
Tarih, bugüne ışık tutabildiği ölçüde faydalıdır.
Tarih, bizi ileriye itebildiği oranda faydalıdır.
Tarih, bizlere güç verebildiği oranda faydalıdır.
Bu tarih de bizde var.
Yeter ki anlamasını bilelim.
