Manisa
Kula'da mahalle aralarında, ortak kullanımına sunulmuş, kil, kiremit ve tuğladan yapılmış, köy ocağı benzeri fırınlar bulunuyor. Aileler, bu fırınlarda kendi ihtiyaçları için geleneksel yöntemle ekmek pişiriyor.
Fırınlarda, yakacak olarak, yörede "piynar" denilen, tarla kenarlarında kendiliğinden yetişen ladengiller familyasına ait maki türü çalı tercih ediliyor. Piynar dalları, fırında ateşe verilerek köz haline getiriliyor.
Tam buğday ununa, su, ekşi maya ve tuz katılarak hazırlanan hamurlar, közün arasında yaklaşık 1 saat pişiriliyor. Geleneksel Kula ekmeğinin ayırıcı özelliğinin piynar odunu ile pişirilmesi olduğu belirtiliyor.
Yalnızca kendi ihtiyaçları için ekmek üreten aileler, misafirlerine de bu ekmekten ikram ediyor. Satışı olmayan ekmekler, 15 gün boyunca evlerde üç öğün tüketiliyor.
İlçede "Kula ekmeği" ismiyle ekmek satan ticari işletmelere ait fırınlarda ise genellikle meşe odunu tercih ediliyor. Bu ekmekler de lezzetiyle rağbet görüyor.
"Fırınımızı piynar ile yaktığımız zaman daha bir güzel oluyor"
Bey Mahallesi sakinlerinden 51 yaşındaki Emine Uyar, ekmek yapmayı annesinden öğrendiğini belirtti.
Daha önce kullandıkları hamurdan bir parçayı ekşimeye bıraktıklarını ve bunu maya olarak kullandıklarını anlatan Uyar, "Una sadece su, maya ve tuz atıyorum. Onunla ekmeğimizi yoğuruyoruz. İçine hiçbir katkımız yok. Tabii ki sadece kendi ekşi mayamızla yapıyoruz." dedi.
Fırında piynar odunu kullandıklarını belirten Uyar, "Fırınımızı piynar ile yaktığımız zaman daha bir güzel oluyor." ifadelerini kullandı.
Ekmekte kullandıkları hamurdan pide de yaptıklarını anlatan Uyar, fırın başında yemenin ise ayrı bir keyfi olduğunu vurguladı.
