19-06-2016 14:53
Dağıtım izninden sonra, Erzincan’daki görev yerine gitmek için 2 Ekim 2015’te Gaziantep’ten bindiği otobüsten Tunceli-Pülümür karayolunda yol kesen teröristlerce kaçırılan er Müslüm Altıntaş’ın ailesi oğullarına kavuşmanın hayaliyle yaşıyor.
KOAH hastası olan ve bir buçuk yıldır çalışamayan baba Şevket Altıntaş, tek hayalinin ölmeden önce son kez oğlunu görebilmek olduğunu söyledi.
Babalar gününde içinin yandığını vurgulayan Şevket Altıntaş, “Önümüz bayram, oğlumuzun evimize dönmesini ve bize çifte bayram yaşamayı istiyoruz. İçim yanıyor. Babalar gününde içim yanıyor. Böyle güzel önemli günler ne yazık ki içimizi parçalıyor. Oğlum şu an keşke yanımda olsaydı veya telefon açıp babalar günümü kutlasaydı. Oğlumun hayalini kurduğu vakit kendimden geçiyor aklımı kaybediyorum. Üstüne basa basa söylüyorum, benim oğlum pırlanta gibi çocuktur. Çocuğumu elimden aldılar. Ben bu yörenin insanıyım. Urfa Halfeti Argıl köyündenim" dedi.
Koah hastası olduğunu söylen baba Altıntaş, “1 buçuk yıldır yatıyorum, çalışamıyorum. Hiçbir iş yapamıyorum. Ben Koah hastasıyım. Çocuğumu ölmeden görmek istiyorum. Babalar gününde bana çakmak, gömlek alırdı. Onun gözlerine bakmak en güzel babalar hediyesidir. Ona sarılmak en büyük babalar günüdür. Bu gün babalar günü keşke çocuğum çıkıp gelseydi. Baba bu gün sana şu gömleği, çakmağı, tarağı aldım deseydi. Her kapı çaldığında fırlayıp kapıya bakıyorum. Telefon her çaldığında elim ayağım titriyor” diye konuştu.
KOAH hastası olan ve bir buçuk yıldır çalışamayan baba Şevket Altıntaş, tek hayalinin ölmeden önce son kez oğlunu görebilmek olduğunu söyledi.
Babalar gününde içinin yandığını vurgulayan Şevket Altıntaş, “Önümüz bayram, oğlumuzun evimize dönmesini ve bize çifte bayram yaşamayı istiyoruz. İçim yanıyor. Babalar gününde içim yanıyor. Böyle güzel önemli günler ne yazık ki içimizi parçalıyor. Oğlum şu an keşke yanımda olsaydı veya telefon açıp babalar günümü kutlasaydı. Oğlumun hayalini kurduğu vakit kendimden geçiyor aklımı kaybediyorum. Üstüne basa basa söylüyorum, benim oğlum pırlanta gibi çocuktur. Çocuğumu elimden aldılar. Ben bu yörenin insanıyım. Urfa Halfeti Argıl köyündenim" dedi.
“ÖLMEDEN SON KEZ OĞLUMU GÖRMEK İSTİYORUM”
Koah hastası olduğunu söylen baba Altıntaş, “1 buçuk yıldır yatıyorum, çalışamıyorum. Hiçbir iş yapamıyorum. Ben Koah hastasıyım. Çocuğumu ölmeden görmek istiyorum. Babalar gününde bana çakmak, gömlek alırdı. Onun gözlerine bakmak en güzel babalar hediyesidir. Ona sarılmak en büyük babalar günüdür. Bu gün babalar günü keşke çocuğum çıkıp gelseydi. Baba bu gün sana şu gömleği, çakmağı, tarağı aldım deseydi. Her kapı çaldığında fırlayıp kapıya bakıyorum. Telefon her çaldığında elim ayağım titriyor” diye konuştu.
