İzmirliler çocuklar gibi şendi…
Pandemi kurallarına uyarak İzmir’in ilk serbest Cumartesisi. Yaşlısı genci bütün İzmir sokakta. Kemeraltı, Karşıyaka Çarşısı, Kıbrıs Şehitleri Caddesi, meydanlar,Kordon, Göztepe Sahili cıvıl cıvıl insan dolu. Parklarda çocuklar coşkuyla koşuşturuyor, bir oyuncağı bırakıp diğerine koşuyor. Pazar günü yasak olmasına rağmen Cumartesiyi devam ettirenler var.
Sokak aralarında top oynayan, kordonda ip atlayan gençler.Hatta gençliğini hatırlayan orta yaşlılar.Sadece yaşlılar banklarda, derin bir oh çekip, akranlarıyla sohbet ediyor.
‘’Ohh be ! Hayat buymuş be mirim. Köroğlu yanımda, torunlar etrafımda. Kızlarım gelinlerim, oğullarım da var aralarında. Mis gibi hava.Yosun kokusunu çekiyorum içime. Ciğerlerim bayram ediyor. Martıların sesleri çok güzeolmasalar da bana yaşadığımı, özgürlüğümü hatırlatıyor. Bazen yükseliyor bulutlara karışıyorlar.Tam kayboldu, yokoldu derken bulutların öbür ucundan çıkıveriyorlar. Martıları çok seviyorum. Onlar benim yok olan umutlarım. İnsana yaşama sevinci veriyor. ‘Bak biz buradayız. Yok olmadık.İnsan yaşadığı sürece hep bir umut vardır’ diyorlar.’’
Bu arada gelin, termostan bir çay doldurp, uzatıyor.
‘’Sağol yavrum.Nur ol. Sana da hizmet edenler bulunsun.Ama ben köroğlunun elinden içmeyi tercih ederdim. Biraz önce senin dolmalarını yedik. Çok lezzetliydi. Ellerin dert görmesin’’
Torunlar Onatla Murat top kavgası yapıyor. Elif dedesine onları şikayet ediyor: ‘’Dede baksana yine bir topu paylaşamadılar !’’ Dede espiriyle cevap veriyor:
‘’Olsun yavrum onlar kardeş. Birazdan barışırlar. Hem maçlarda görmüyor musun , kocaman kocaman adamlar 22 kişi bir topu paylaşamıyor !’’
Bu arada ikinci çay büyükanneden. İncebelli bardaktan tavşan kanı mübarek. Hele hele en önemlisi dolduran da getiren de Köroğlu..
Ceddine rahmet Köroğlu ! Kusura bakma ben hep senin elinden içmeye alışmışım. Bunu bulamayan, karısının elinden çay içemeyen kimbilir kaç kişi var.
Elif yine dedesini rahat bırakmıyor. Hep soruyor da soruyor:
Dedeciğim sen babaanneme neden Köroğlu diyorsun ? Onun babası kör müymüş ? Hem o erkek değilki kız !
Erkekler eşlerini çok severlerse ona, Köroğlu derler. Babaanenin babasıda sapasağlamdı maşallah.Gözleri hepimizden daha iyi görürdü.
Onlar sohbet ededursun.Görevliler bir anonsla halkı uyarıyor:
‘’Değerli İzmir’liler İzmir’de hava sıcaklığı 22 derece.Adeta bir baharı yaşıyoruz. Kurallara uyarsak çok kısa zamanda pandemide istediğimiz seviyeye iner, bu güzellikleri her zaman yaşarız. Kurallara uymazsak, uzun süre dışarı çıkamayız. Lütfen kurallara uyalım ve bu güzellikleri her zaman yaşayalım !’’
Görevliler haklıydı. Zaten aile fertleri de onlara hak verdi. Lokantalar, kafeler açıldı. 65 yaşın üstü ve 20 yaşın altındakilere verilen izinler de birer saat uzatıldı. Toplu ulaşım da serbest.Aile fertleri birbirlerine söz verdi. Kurallara uyacağız, pandemiyi yeneceğiz. Söz mü ? SÖZ…
SONSÖZ verildi. Bakalım haftaya ne olacak !..
Pandemi kurallarına uyarak İzmir’in ilk serbest Cumartesisi. Yaşlısı genci bütün İzmir sokakta. Kemeraltı, Karşıyaka Çarşısı, Kıbrıs Şehitleri Caddesi, meydanlar,Kordon, Göztepe Sahili cıvıl cıvıl insan dolu. Parklarda çocuklar coşkuyla koşuşturuyor, bir oyuncağı bırakıp diğerine koşuyor. Pazar günü yasak olmasına rağmen Cumartesiyi devam ettirenler var.
Sokak aralarında top oynayan, kordonda ip atlayan gençler.Hatta gençliğini hatırlayan orta yaşlılar.Sadece yaşlılar banklarda, derin bir oh çekip, akranlarıyla sohbet ediyor.
‘’Ohh be ! Hayat buymuş be mirim. Köroğlu yanımda, torunlar etrafımda. Kızlarım gelinlerim, oğullarım da var aralarında. Mis gibi hava.Yosun kokusunu çekiyorum içime. Ciğerlerim bayram ediyor. Martıların sesleri çok güzeolmasalar da bana yaşadığımı, özgürlüğümü hatırlatıyor. Bazen yükseliyor bulutlara karışıyorlar.Tam kayboldu, yokoldu derken bulutların öbür ucundan çıkıveriyorlar. Martıları çok seviyorum. Onlar benim yok olan umutlarım. İnsana yaşama sevinci veriyor. ‘Bak biz buradayız. Yok olmadık.İnsan yaşadığı sürece hep bir umut vardır’ diyorlar.’’
Bu arada gelin, termostan bir çay doldurp, uzatıyor.
‘’Sağol yavrum.Nur ol. Sana da hizmet edenler bulunsun.Ama ben köroğlunun elinden içmeyi tercih ederdim. Biraz önce senin dolmalarını yedik. Çok lezzetliydi. Ellerin dert görmesin’’
Torunlar Onatla Murat top kavgası yapıyor. Elif dedesine onları şikayet ediyor: ‘’Dede baksana yine bir topu paylaşamadılar !’’ Dede espiriyle cevap veriyor:
‘’Olsun yavrum onlar kardeş. Birazdan barışırlar. Hem maçlarda görmüyor musun , kocaman kocaman adamlar 22 kişi bir topu paylaşamıyor !’’
Bu arada ikinci çay büyükanneden. İncebelli bardaktan tavşan kanı mübarek. Hele hele en önemlisi dolduran da getiren de Köroğlu..
Ceddine rahmet Köroğlu ! Kusura bakma ben hep senin elinden içmeye alışmışım. Bunu bulamayan, karısının elinden çay içemeyen kimbilir kaç kişi var.
Elif yine dedesini rahat bırakmıyor. Hep soruyor da soruyor:
Dedeciğim sen babaanneme neden Köroğlu diyorsun ? Onun babası kör müymüş ? Hem o erkek değilki kız !
Erkekler eşlerini çok severlerse ona, Köroğlu derler. Babaanenin babasıda sapasağlamdı maşallah.Gözleri hepimizden daha iyi görürdü.
Onlar sohbet ededursun.Görevliler bir anonsla halkı uyarıyor:
‘’Değerli İzmir’liler İzmir’de hava sıcaklığı 22 derece.Adeta bir baharı yaşıyoruz. Kurallara uyarsak çok kısa zamanda pandemide istediğimiz seviyeye iner, bu güzellikleri her zaman yaşarız. Kurallara uymazsak, uzun süre dışarı çıkamayız. Lütfen kurallara uyalım ve bu güzellikleri her zaman yaşayalım !’’
Görevliler haklıydı. Zaten aile fertleri de onlara hak verdi. Lokantalar, kafeler açıldı. 65 yaşın üstü ve 20 yaşın altındakilere verilen izinler de birer saat uzatıldı. Toplu ulaşım da serbest.Aile fertleri birbirlerine söz verdi. Kurallara uyacağız, pandemiyi yeneceğiz. Söz mü ? SÖZ…
SONSÖZ verildi. Bakalım haftaya ne olacak !..
