“Onat, benim büyük amcamın ve teyzemin oğlu. Çok yakın akrabayız. Ailede çok sayılan, sevilen bir çocuktu. Gençliğinde çok hareketli, çevresine çok faydalı bir çocuktu.  Onat, babasının mesleği dolayısıyla (savcıydı babası) Alanya’da doğdu (1936). Daha sonra kardeşi Malatya’da doğdu, orada oldular. Bir müddet İzmir’de oldular, bir kardeşi de orada oldu. Daha sonra Gaziantep’e yerleştiler. Onat’ın ilkokula başladığı sırada Gaziantep’telerdi.  Ağabeyimiz bizim ve ailenin akıllı çocuklarından bir tanesiydi. Çevresine ve ailesine saygılı, kardeşlerine sevgili bir insandı. İlkokulu İstiklal İlkokulu’nda okudu. Ali Rıza Analan’dı öğretmeni. Kendi mezun olduğu sene ben ilkokula başladım, benim de öğretmenim oydu. İlkokuldan sonra ortaokul, ortaokul’dan sonra Gaziantep Lisesi’nden mezun oldu. Lisede okuduğu zamanda ‘İshak’ isimli kitabı yazdı ve ondan çok güzel bir ödül aldı. Ve sinemaya meraklı bir insandı. Çocukluğundan beri hep sinema ile ilgili çalışmaları vardı. Mesela halamların dış hayat dedikleri ikinci avlusu vardı. Orada ahır vardı; köyden gelen develer, atlar orada kalırdı. O zaman develerle gelirdi yükler. Sonra o kesilince orayı gençler toplantı yeri gibi yaptılar. Akrabanın hepsi bir arada olduğu için gençlerimizin hepsi bir arada toplanırlardı. Hala, dayı, amca çocukları hepsi bir arada toplanırlardı. Onat Abi bize parça parça film parçaları koparır, bulur, getirirdi. Onları güneşle duvara yansıtıp onu izlerlerdi. Bizim görevimiz: güneşin ışığını içeri vermek için ayna tutmaktı. Sonra mesela kağıtla bir çizim yapıp, onu çevirip oynatarak: sinema böyle oynar, hareket böyle sağlanır, üst üste filmler çekilir, bu hareketi oradan canlı gibi görürsünüz diye bilgiler verirdi.  Okumayı çok seven bir insandı. Onun kitaplarını devamında da biz okurduk, paylaşmayı da seven bir insandı. İlk olarak Güzel Sanatlara kaydoldu. O edebiyat gibi düşünerek gitmişti. Oradan ayrılarak Hukuk Fakültesine girdi. Hukuk Fakültesini bir dersten bıraktı. Ve hayata atıldı: ‘Sinematek’i kurdu Türkiye çapında. Gaziantep’e de geldi sinematekin filmleri, seçme filmlerdi çünkü. Sonra Paris’te kaldı bir ara sonra tekrar İstanbul’a döndü. İki erkek çocuğu var: Mazlum ve Gazal. Birisi reklamcılık ile uğraşıyor, birisi daha başka bir iş ile uğraşıyor. Ailenin ikinci çocuğu, ablası var, üçüncü Erhün. Erhün’ün de yazıları Onatınki kadar fakat Erhün Ağabey’in şöyle bir tarzı vardı: ‘Bir aileye bir yazar yeter, ikinci bir yazara gerek yoktur.’ der. Hiçbir yazısını çıkarmamıştır ama çok güzel yazıları var, şiirleri var. 

HABERİ SİTEDEN OKU...